Buku : KANG DEDI MENYAPA JILID 2 Bab 4 : Urang Teh Saamparan

Ngaranna ieu lembur teh K a r a n g Wangi. Ari karang teh hartina tempat, taneuh, lembur matuh, dayeuh maneuh, Banjar karang pamidangan. Ieu karang anu nyadak wawangi, anu mana nyandak wawangi? Lamun karang reunteum, gunungna reuteum, tangkalna reuteum, batuna reunteum, Eta teh anu bakal nyandak wawangi kamana mana.
Tapi lamun gunungna rugrug, karangna rusak, eta mah moal aya nu nyandak wawangi. Paling ayana jalma anu cacalawakan teu paruguh. Ku kituna ayeuna mugi jadi waktu anu pasti nalikeun janji pasini antara urang jeung urang.
Nu kadua, anu di karang pasti wangi ngan buktina hese, ari karang teh nyieun carita,
ngarang ngadongeng ngimpi seungit. ngimpina mah ngan daharna anu hese. Urang teh saamparan, urang teh sajajaran, urang teh saturunan. Ku lantaran kitu urang teh ulah sok pakia-kia. Nu di hareup daek diuk, anu di tukang daek sabar. Lamun anu dihareup teu daek diuk terus anU di tukang teu sabar, sing corowok corowok, kadituna lalajoaneun moal anggeus. Moal kapeutik hasilna, moal kaala buahna. Nu aya ngan ukur pacengkadan jeung papaseaan.
Tong diconto pamimpin anu unggal poe ukur pasea jeung papada baturna. Manehna mah parasea teh dibayar jeung digaji ku nagara. Lamun anjeun jojorowokan mah nya belok jeung jeblog, nyagenggerom nyeuri. Jadi, urang lakonan wae. Diuk teu diuk angger weh jeblog.
* Disampaikan dalam :
Safari Budaya di Desa Karang Wangi, Cidaun, Cianjur,
pada 14 Maret 2014.
#inspirasikangdedi